Deze week publiceerde Current Opinion in Clinical Nutrition and Metabolic Care het artikel “A muscle-centric view of time-restricted feeding for older adults” door Matthew Lees. In dit artikel bespreken de auteurs de implicaties van intermitterend vasten voor de gezondheid en functie van de skeletspieren bij het ouder worden.
Intermitterend vasten
itterend vasten heeft de laatste jaren veel belangstelling gekregen als een strategie om obesitas en metabole ziekten te verminderen. Het heeft een hoge therapietrouw en kan het verlies van lichaamsgewicht in oudere populaties bevorderen. Vermindering van het lichaamsgewicht is gunstig voor de vetmassa bij jongeren, maar er is ook een kans op ongewenst verlies van vetvrije massa. Er is momenteel geen bewijs voor intermitterend vasten voor de skeletspierfunctie en het metabolisme bij ouderen, en slechts voorzichtige bevindingen bij jongeren. Met een smal tijdsvenster van 6-8 uur om te eten en een verlengde vastenperiode om de dagelijkse blootstelling aan insuline te minimaliseren, kan intermitterend vasten in tegenspraak zijn met voedingsaanbeveling wat betreft eiwit voor het optimaliseren van anabolisme van de skeletspieren bij ouderen.
De conclusie van de auteurs
Intermitterend vasten zou een veelbelovende interventie kunnen zijn om obesitas en de daarmee gepaard gaande stofwisselingsziekten aan te pakken, maar op dit moment is er onvoldoende bewijs voor het optimaliseren van de skeletspiermassa of de gezondheid bij oudere personen. Verder onderzoek is nodig om:
- de invloed van intermitterend vasten op de lichaamssamenstelling, het anabolisme van de skeletspieren en autofagie bij veroudering vast te stellen
- de mogelijk myoprotectieve rol van voedingseiwitten en lichaamsbeweging in het kader van intermitterend vasten bij oudere personen af te bakenen.